عسل به دلیل ترکیب شیمیایی و ویسکوزیته‌اش، یک آنتی‌بیوتیک موضعی عالی است که محیطی مرطوب را برای بهبود زخم ایجاد می‌کند و مانعی برای عفونت بیرونی میشود.

 عسل همچنین به طور طبیعی اسیدی است (بیشتر باکتری ها و سایر عوامل بیماری زا از یک محیط اسیدی متنفر هستند)، حاوی آنزیم گلوکز اکسیداز است که گلوکز را به پراکسید هیدروژن تجزیه می کند. زنبورها این کار را انجام می دهند زیرا از فاسد شدن عسل جلوگیری می کند – مقدار کمی پراکسید هیدروژن همیشه در کریستال های قند تشکیل می شود و تضمین می کند که زندگی برای یک باکتری در آنجا بسیار دشوار خواهد بود. انواع دیگر عسل مانند عسل مانوکا از نیوزلند نیز حاوی ترکیبی به نام متیل گلیوکسال (MGO) است که دارای خواص ضد میکروبی قوی است.

ثابت شده است که عسل در برابر باکتری Ecoli، سالمونلا و حتی استاف مقاوم به آنتی بیوتیک موثر است.