صرفه جویی در وقت روزانه مبحثی برای تغییر ساعت

صرفه جویی در مصرف انرژی و موارد دیگر

گرینویچ لندن، اولین نصف النهار معروف جهان، پایه ای برای همه نقشه ها و محاسبات زمان می باشد.

طرفداران صرفه جویی در وقت، همیشه به صرفه جویی در مصرف انرژی به عنوان مهمترین دلیل برای جلو بردن ساعتها در ماههای تابستان اشاره کرده اند.

این تئوری اینجاست: از آنجا که 25 درصد از کل برق مصرفی به برق لامپها و وسایل کوچک اختصاص می یابد، داشتن ساعات روشنایی روز حداقل به مدت نیمی از سال باید مقدار برق مورد استفاده ما را برای روشنایی و راه اندازی تلویزیون، دستگاه های پخش و استریو کاهش دهد.

همچنین ، DST باید به عنوان انگیزه ای برای افراد باشد تا وقت بیشتری را در خارج از خانه بگذرانند. به عبارت دیگر، بعد از مدرسه و کار، نور روز بیشتری برای رفتن به پیاده روی، بازی تنیس یا سایر تفریحات وجود دارد. اگر افراد بیرون باشند، در روشن کردن لامپها ، لوازم خانگی و وسایل الکترونیکی صرفه جویی می شود.

با این حال ، اوایل دهه 1970 بود که تئوری صرفه جویی در مصرف انرژی مورد آزمایش قرار گرفت.

برای بررسی اثر تغییر ساعت DST، محققان داده های بار الکتریکی را از 22 شرکت مختلف برای مدت چند روز قبل و بعد از انتقال به داخل و خارج DST مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. گزارش آنها که در سال 1975 منتشر شد، نشان داد که صرفه جویی در وقت در روز باعث کاهش تقریباً 1 درصدی مصرف برق می شود.

آیا تغییر زمان برای شبکه برق یا سلامتی شهروندان واقعا مناسب است؟

در طول سال ها، بسیاری از سیاستمداران مشهور به سختی از تغییر ساعت برای صرفه جویی در وقت حمایت می کنند.

برخی از دانشمندان بررسی می کنند که آیا DST بر سلامتی انسان تأثیر می گذارد. یک متخصص آلمانی (کسی که ریتم های فیزیولوژیکی طبیعی و سایر پدیده های چرخه ای را مطالعه می کند) نشان داده است که ساعت های بدن شبانه روزی ما هرگز با زمان تابستانی سازگار نیستند.

طبق تحقیقات وی، حرکت دادن ساعت ها به جلو و عقب باعث قطع چرخه های خواب طبیعی می شود، و باعث نوعی تاخیر جت دائمی می شود که منجر به کاهش بهره وری و کیفیت زندگی و افزایش خستگی و حساسیت به بیماری می شود.

این بدترین چیز نیست. محققان سوئدی از سال 1987 میزان حمله قلبی را در سوئد مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که در هفته اول تعییرزمان برای استفاده نور روز تعداد حملات قلبی حدود 5 درصد افزایش یافته است. آنها نتایج خود را در 30 اکتبر 2008 در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر کردند و گفتند که اختلال در خواب ممکن است با قسمت های قلبی مرتبط باشد.

شاید بالاخره حق با شکسپیر بود، وی می گوید: “هیچ وقت را به تأخیر نیندازید، تأخیرها پایان خطرناکی دارد.” حتی اگر نمایشنامه نویس مشهور این کلمات را حدود 193 سال قبل از اینکه بن فرانکلین در هنگام مستقر شدن در فرانسه در مورد صرفه جویی در وقت روزانه فکر کند گفته باشد، می تواند توصیه ای حکیمانه باشد.